در تعريف عام اکو-پارک به فضائي کفته مي شود که امکانات آموزش براي توسعه پايدار در محيط طبيعي را فراهم مي آورد. آموزش براي توسعه پايدار (ESD) به آموزشي گفته مي شود که مهارت و دانش مردم را براي خلق يک جامعه پايدار ارتقاء مي دهد. يک تعريف استاندارد جهاني از اکو-پارک وجود ندارد هرکشوري مي تواند سيستم و شبکه مديريتي خاصي تحت عنوان اکو-پارک داشته باشد.
اکو- پارک هاي يونسکو، که با عنوان ذخائر بيوسفر تحت برنامه انسان و بيوسفر شکل گرفته اند معروف ترين نوع از اين گونه پارک ها مي باشند. اکو – پارک ها داراي سه عمکرد مشخص هستند:
- حفاظت از تنوع زيستي
- ارتقاء کيفي توسعه اقتصادي و اجتماعي
- آزمايشگاه طبيعي براي تحقيقات علمي
اکو-پارک از نظر ساختاري سه بخش عمده را شامل مي شود:
- هسته مرکزي (Core Area) فقط بعضي تحقيقات بنيادي در اين بخش مجاز است.
- زون حائل (Buffer Zone) پيرامون هسته مرکزي قرار گرفته در اين زون انواع طرح آزمايشات، فعاليت هاي تفرجي، آموزشي و ... که اثر سوء در هسته مرکزي نداشته باشند مجاز هستند.
- سطح تبادلي (Transition Area) اين سطح، بخش توسعه اجتماعي و اقتصادي پايدار اکو- پارک تلقي مي گردد
سلام و خسته نباشید
پاسخحذفاز توجه شما بسیار سپاسگزارم
مطلبی که نوشتید، توجه من رو به یک سری کلمات کليدی در رابطه با اکو پارک ها جلب کرد و بخشی از ابهامات من رو در زمینه طراحي تاحدودی بر طرف کرد .اما اگه امکان داره، منابعی که خاص ضوابط طراحی برای اينگونه پارک ها وجود داره، معرفي بفرمايید ، تا بیشتر مطالعه کنم.
سوال دیگه ای که برای من هنوز مبهمه اينه که، دیدگاههای متفاوت در زمینه هاي مختلف بحث توسعه ی پايدار وجود داره که منو گیج کرده و نتوستم یک جمع بندی منسجمی علی الخصوص در زمینه ي دیدگاه های معماران منظر داشته باشم.
می خواستم بدونم دیدگاههای تآثيرگذار و یا رویکردهاي متفاوت اکولوژيکی مطرح در زمینه ی پارک هاي اکولوژیکی کدامند؟
با تشکر - دباغیان