آکادميک نمائي اوباش مآبانه در روز ... "ميقان" را بر نمي تابيم

اهل سمينار اين حر فها نيستم، يعني تا آخر خط رفتم ونتيجه نگرفتم، از کنگره جهاني جنگل،گرفته تا سمپوزيوم بين الملي پارک و ... از ارائه مقاله کليدي منطقه اي اتحاديه جهاني حفاظت طبيعت گرفته تا ... نوشتيم و پذيرفتند و ارائه داديم و ... چه بگم روزگاري من و دل ... رفتيم تا آخر و برگشتيم هر گز خروجي و دست آورد در سرزمين ما کار برد اجرائي نداشته ، از مصاديق بارز پروتکل هاي جهاني هستند که رسماً متعاهد مي شويم و عملاً نقض اش مي کنيم .

دعوت نامه اي مي آيد و در روال اداري مي گويم نه، و بعد دوستي مي گويد به ديدار ميقان نرويم، او کويرش مي خواند من تالاب مي شناختمش، انگار خبر مرگ عزيري را داده باشند انگار که مجلس ختم است ، روز قبلش در سفر فيروز کوه و دماوند بوديم يال ها و دره هايي را طي کرده بودم چشم و دلم روشن که هنوز از طبيعت پيمائي خسته نمي شوم .

قبل از خروس خوان راهي ميقان مي شويم، حدود هاي نه صبح آنجا هستيم، جمعيت يکي پس از ديگري از راه مي رسند، از فرصت استفاده کرده و از بالاي برجک (متاسفانه در هارموني باطبيعت نيست اگر به جاي مواد فلزي از عناصر کويري در ساختمان برجک استفاده مي شد بهتر بود، از انصاف به دور خواهد بود اگر ياد آور نشويم که پرسپکتيو برجک با طبيعت مي خواند) ديدي مي زنيم بر ميقان و بعد مي زنيم به دل طبيعت، من دنبال بقايائي تالاب گم شده ام هستم و همکارم چگونگي تبديل بيابان به کوير را جستجو گر است.

به نقطه اي مي رسيم که ظاهراً نه آب است و نه آبادي، نه گلبانگ مسلماني، آثار عناصر گياهي بياباني محو مي شود، دنبال جاندار ( چه فون باشد چه فلور) مي گرديم، ديري نمي پايد به چند مورچه بر مي خوريم، همکارم در حاليکه تلاش دارد عکس به گيرد مي گويد چقدر سريع است، با دوبين فيلم برداري به کمکش مي رو م، واقعاً مورچه اي که تعقيبش مي کنم آتش پاره است چنان اينور آن ور مي دود که انگار در نقطه زوال بيابان "آفتاب مي کارد" و زندگي و زنده بودن را فرياد مي زند. بعد از حدود يک ساعت بيابان پيمائي آثار و بقايائي تالاب را پيدا نمي کنيم (بنا به اظهار همکاران محلي بقايائي تالاب وجود دارد). به چادر اجتماعات بر مي گرديم، گويا چند سخنراني انجام گرفته، حدود ششصد نفر در زير چادر اجتماع کرده اند.

ادامه دارد