مخدوش بودن احراز شرايط مناطق چهارگانه محيط زيست در برآورد تعهد ملي (بخش 1):
حسب کمیسيون براند لند (1)، کنوانسيون تنوع زيستي ريو دي ژانيو و... متعهد هستيم حد اقل معادل 10 تا 12% سطح سرزمين را تحت مديريت حفاظتي قرار دهيم. کميسيون براند لند توصيه نموده سطح مزبور از بخش هاي بکر و وحشي (2) سرزمين بايد انتخاب شود. بکر و وحشي به سرزميني با حد اکثر توسعه 2% با حد اقل سطح کل 400000 هکتار (شامل هسته مرکزي و سطح حائل) که حداقل سطح هسته مرکزي آن حدود 70000هکتار باشد اطلاق مي شود. آنچه مسلم است با توجه به شرايط اکولوژيکي و اجتماعي و اقتصادي سر زمين مي توان اين ارقام استاندارد را بومي کرد. منتها وقتي استاندارد ملي تعريف نمي کنيم در واقع مرز بندي مان با توسعه شفاف نيست. بطوريکه برنامه ريزان بخش خدمات و صنعت، توسعه هاي خطي متنوع (جاده، برق فشار قوي، گاز و...) راحتي در زون هاي حفاظتي مناطق چهارگانه و بد تر از آن در پهنه و هسته مرکزي تالاب ها مطرح مي کنند. ايجاد شهرک صنعتي را در داخل پارک ملي خواستار هستند. در مواردي نيز با کمال تاسف و تعجب چنين پروژه هاي در دست اجراء هستند. بدينوسيله فلسفه وجودي پارک ها و مناطق حفاظت شده مخدوش و اعمال نقش اين مناطق در برآورده نمودن تعهد ملي زير سئوال مي رود.
ادامه دارد
1Brundtland Commission, 1978
2 -Wilderness
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر