پارکسازي و پارکداري در سازمان جنگل ها و مراتع از دير باز به کجراه کشيده شد. هر گز بدنه کارشناسي با واگذاري پارک هاي جنگلي دست کاشت به شهرداريها موافق نبوده، امروز به جاي رسيده ايم که صحبت از تبديل اين پارک ها به باغ به ميان آمده است. قصه تهليجان جدا از قصه بقيه پارک هاي تحت مديريت سازمان متبوع نيست. در بحث هاي مربوط به تغيير رويکرد سعي شد تصويري از جايگاه و فلسفه وجودي اين گونه پارک ها ارائه شود، ضروري است قبل از ورود به بحث خاص تهليجان به تفاوتهاي بنيادي پارک هاي جنگلي با پارک هاي شهري پرداخته شود. پارک هاي جنگلي دست کاشت درگروه پارک هاي با رويکرد طبيعت قرار مي گيرند هدف از ايجاداينگونه پارک ها باز سازي اکوسيستم هاي در حال تخريب يامنهدم شده و نيز ايجاد محيط هاي شبه طبيعي در حاشيه شهر هاي بزرگ مي باشد.
لازم به ذکر است که پارک هاي جنگلي دست کاشت با تمام وجوه مشترک که با پارک هاي شهري و کمربند هاي سبز حاشيه شهر ها دارد ولي سه مقوله ، فلسفه وجودي کاملاً متفاوت دارند. در پارک هاي شهري وقت فراغت اولويت اول بوده و اين پارک ها در ارتباط با وقت فراغت شهروندان شکل مي گيرند. در فضا هاي سبز شهري عملکرد محيط زيستي و منظر شهري محور مي باشد. اما در ارتباط با پارک هاي جنگلي دست کاشت جمع آوري مجموعه گونه هاي سازگار به منطقه جهت فراهم آوردن فرصت مطالعاتي و تحقيقاتي براي ارتقاء تنوع گونه در جنگداري شهري و نيز حفظ رابطه مردم شهري با طبيعت مطرح است.
متاسفانه در جامعه ما به تبعيت از يک سياست غير علمي پارک هاي جنگلي دست کاشت يکي پس از ديگري تبديل به پارک شهري مي شوند. حتي فضا هاي سبز حاشيه شهري که با هدف بهره وري از عملکرد محيط زيستي و ارتقاء منظر شهري شکل گرفته اند و اساساً برنامه ريزي تفرجي متمرکز در در اين فضا ها مجاز نمي باشند از اين امر در امان نميباشند.
ادامه دارد
درود بر مرتضی عزیز
پاسخحذفبی صبرانه منتظر ادامه نوشتارتان هستیم.
زنده باشی دوست عزیز