گفته بوديم در عصر قديم ايرانيها بر سر آرا مگاه عزيز از دست رفته درختي مي کاشتند و ياد و بويي عزيرشان را در درختي جستجو مي کردند و همانطور در جوار آرامگاه امام زاده ها درختکاري انجام مي گرفت. لذا در ارتباط با اين درختان مسلمانان شيعه بوی و يادي عزيزي معنوي مرتبط با باور هايي ديني را جستجو مي کنند نه اينکه درخت پرست باشند بلکه درخت را فقط نشانه و متبرک تلقي مي کنند. در ارتباط با نشانه بودن درخت، مگر نه اينکه ما سال هاي سال به کودکانمان ياد آور شده ايم که:
اينکه درخت به عنوان هديه الهي و معرفت کردگار تلقي شود يک بعد مسئله است، اما اينکه بعضي افراد پارچه يا نخ هاي را به اين درختان مي بندند که چرائي آن نياز به پژوهش جامعه شناسي دارد که با يد از طريق پژوهشگران طلبه حوزه و نيز پژوهشگران ذيفن دانشگاه ها مشخص شود و نحوه برخورد به آن نياز به کار فرهنگي بسيار حساس دارد که مبادا همانند روايت حضرت موسي (ع) و شبان به جاي وصل کردن به فصل کردن منتهي شود.
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر